Գրան Տորինո

Թոշակի անցած ավտոմեխանիկ Ուոլթ Կովալսկին իր օրերն անց է կացնում տանն ինչ-որ բան նորոգելով, գարեջուր ըմպելով և ամիսը մեկ անգամ վարսահարդարի մոտ գնալով։ Եվ նույնիսկ, եթե Ուոլթի մահացած կնոջ վերջին ցանկությունն այն էր, որ նա ապաշխարհի, Կովալսկին, ով Կորեական պատերազմի վետերան է ու հրացանը միշտ պատրաստ է պահում, մեծ հաշվով խոստովանելու ոչինչ չունի։ Ու չկա մի մարդ, ում նա կվստահեր այնքան, որքան իր շանը՝ Դեյզիին։

Բոլոր այն մարդիկ, ում նա անվանել է հարևաններ, կամ տեղափոխվել են, կամ հեռացել են այն աշխարհ, իսկ նրանց փոխարեն եկել են ներգաղթյալներ, ում նա ի սրտե ատում է։ Նա ընդդիմանում է այն ամենին, ինչի վրա որ ընկնում է հայացքը։ Անիմաստ շրջող դեռահասներին, որոնց մեջ կան հմոնգներ, լատինոսներ, աֆրո-ամերիկացիներ, ու մտածում են, որ շրջակա աշխարհը պատկանում է իրենց։ Անփորձ պատանիներ, որոնց շարքերում են հայտնվել նաև նրա սեփական երեխաներն ու թոռները։

Ուոլթը ուղղակի ապրում է իր մնացած կյանքը մինչև այն գիշեր, երբ ինչ-որ մեկը փորձում է գողանալ նրա «Գրան Տորինոն»․․․