Կներեք, մենք ձեզ չգտանք

90-ականներին, բրիտանացիներ Ռիկին ու Էբբին ծանոթացել են ռեյվում, ամուսնացել ու երեխաներ են ունեցել։ Ամեն ինչ լավ էր, մինչեւ 2008 թվականի ֆինանսական ճգնաժամը։ Աստիճանաբար, ընտանիքը սկսեց խրվել պարտքերի մեջ, որոնք տարեցտարի աճում էին։ Հուսահատությունից դրդված, Ռիկին որոշում է վաճառել կնոջ մեքենան և գնել ֆուրգոն ու առաքման ծառայություններ մատուցելու արտոնագիր։ Էբբին աշխատում է սոցիալական ծառայությունում եւ հոգ է տանում ծերերի եւ հաշմանդամների մասին։ Այժմ առանց մեքենայի նրան սպասվում է ավտոբուսներով եւ մետրոյով երկար ճանապարհ: Ավաղ, զոհողությունը ապարդյուն էր. առաքիչի մասնագիտությունն այնքան էլ շահավետ չէր, որքան ակնկալում էր Ռիկին։ 14-ժամյա աշխատանքային օրը չի նվազեցնում պարտքերը, իսկ հանգստյան օր չի կարելի վերցնել, նույնիսկ եթե ձեր ձեռքերը կոտրեն: Ու նրա ձեռքերը կոտրում են։
«Կներեք, մենք ձեզ չգտանք»՝ ստանդարտ արտահայտություն բլանկից, որը առաքիչը դնում է փոստարկղում, եթե ստացողը տանը չէ: Այդպես էլ Ռիկկին արդեն վաղուց ոչ ոք չի կարողանում գտնել, ինչի պատճառով նրա ընտանիքը սկսում է արագորեն փլուզվել։