Չորրորդ պատը

Ժորժը, որ ժամանակին խորապես ներգրավված էր քաղաքական պայքարում, հրաժարվել էր ակտիվիզմից և ամբողջովին նվիրել իրեն թատերական ռեժիսուրային։ Սակայն ամեն ինչ փոխվում է, երբ նրա մտերիմ ընկերը՝ Սամուելը, ով ծանր հիվանդ է և գիտի, որ քիչ ժամանակ է մնացել ապրելու, խնդրում է նրան բեմադրել Ժան Անույի «Անտիգոնե» պիեսը։ Նպատակն պարզ է, բայց միաժամանակ՝ շիկացած մետաղի պես փխրուն՝ լիբանանյան պատերազմի բոցերում կորզել երկու ժամ խաղաղություն՝ թատրոնի համար։
Ժորժը, անկարող մերժել մահացող ընկերոջ վերջին կամքը և մեկնում Բեյրութ։ Այստեղ նա անմիջապես բախվում է ողբերգական իրականությանն ու կրոնական ու ազգային խորը լարվածությանը։ «Անտիգոնեն» դառնում է հույսի և համառ դիմադրության նշան ավերված քաղաքում, որտեղ յուրաքանչյուր օր կարող է լինել վերջինը։