Ջոկեր

Չեմ կիսում էն մարդկանց կարծիքը, ովքեր ասում են, թե Հոակինը շատ լավ է տանում իր դերը, միջին դերասանական և արհեստական խաղ: Իսկ ինչ վերաբերվում ա ֆիլմին, սենց ասեմ, կինոն նայելուց հետո մոտս նողկանք առաջացավ դեպի գլխավոր հերոսը, ախր մարդկանց էս տեսակը պարզապես գարշելի են: Ուղեղից հիվանդ աննորմալ մեկը ում համար սպանությունը նորմալ է դառնում, ախր ժողովուրդ ջան մի քիչ խորը նայեք էս ամեն ինչին էլի, Ջոկերի գործողություններից հետո ստեղծված իրավիճակը ավելի վատն ա, ավելի շատ մարդ կսկսի տառապել, ավելի շատ մարդ ավելի շատ մարդ կսկսի սպանել: Յուրաքանչյուրս մեր մեջ մի հարցի պատասխանենք՝ ինչ տվեց մեզ այս ֆիլմը? Կոնկրետ ինձ համար սա պատմություն էր մի ՙՙաբիժնիկ՚՚, կյանքում ոչնչի չհասած ծաղրածուի մասին, ով որոշեց իր կյանքը գունավորել դեմ գնալով մարդասիրությանը և կամեցողությանը: Պետք միշտ ասել ո՜չ ագրեսիային, ո՜չ սպանություններին, իհարկե պեցիֆիստ լինել էլ պետք չէ)))) իսկ էս ֆիլմում բողոքը և ագրեսիան սանդղակից դուրս բարձր էր:
Վերջին տասնամյակի ֆիլմերում ակընհայտ երևում է ագրեսիայի պրոպոգանդան, հիշենք հին ֆիլմերը, որտեղ ևս կային սպանություններ, ևս կային մարդասպաններ, բայց էնտեղ ՙՙզլադեյին՚՚ հատուկ մարտավարությամբ չէին ներկայացնում, որպես դրական կերպարի, ինչպես օրինակ էս ֆիմում: